ACTIVE MEMBER - NIAMA

Είναι το 5ο κλειδί

Στον Μεσοχείμωνα, τον Κρυαρίτη.

Χηράμενος του έρωτα,

δίχως ποδαρικό το σπίτι.

Τ’ ότι είμαι ζωντανός

άκου αδερφέ μου λίγο με νοιάζει.

Του Γενάρη το σκοτάδι

παρά ώρα μέρα μοιάζει.

Ξεκλείδωμα λοιπόν μετά τα «Κρόνια»,

ρε σαν τα χιόνια, βγήκαν τα καρκάτζια απ’ την κρυψώνα.

Όσο κρατάει η γιορτή κι ανάβουν τα λαμπιόνια.

Ως του Αι Γιαννιού, τρυγόνα, κρατάει η φούρια του χειμώνα.

Κατά κανόνα μετά τα Λορεντάλια

πιάνει ο διάολος σφιχτά τον χερουλάτη

κι όσο κρατάνε οι τελετές του στα μαγκάλια

τη γη που έκαψε, ξανά την κάνει αφράτη.   

Νιάμα το λένε και χαίρονται όσοι τον δοξάζουν  

σαν το σβανά που ξεπαστρεύει τα παλιούρια.   

Άγριες μνήμες που φυτρώσανε ρημάζουν

για τα καινούρια της σκιάς τα γεννητούρια.

Στηθούρια βρώμικα σε ρώγες ματωμένες,

βουβές γενιές ήδη σαβανωμένες.

Καλοί ποιμένες, αγάπες θαμπές χιλιοτραγουδισμένες,

αλήθειες γιομισμένες, ζυγιασμένες.

Μισθωμένοι λογοπλάνοι, φόβου στηθαία

κάθε λεύτερης αφήγησης γίνονται μνήμα.

Μπροστά σε δαύτους που ναρκώσανε τον Προμηθέα

τι να σου κάνει ένα που αντέχει ο διάολος ποίημα.

Σταθείτε όρθιοι μωρέ λιγάκι ακόμα,

κάπου εδώ θα τους παρατήσει ο χρόνος.

Στο χωράφι τους απάνω στ΄αφράτο χώμα,

η κατάρα τους εμείς, εμείς κι ο πόνος.

Νιάμα    και το ‘χω τάμα

ως την πρωτάγιαση να βγει στη γη σου η θάλασσα.

Σκάμμα    του δίκιου στάμα

για να καούν όλοι οι σπόροι που σου χάρισα.

Λάμα     βαθιά το κάμα

στης Αλκυόνας το θρήνο ορκισμένο.

Νάμα      ζω για το θάμα

Ξέμεινα πίσω δυο ήλιους να προσμένω.

Τρία κλειδιά ακόμα, δουλειά κανθάρου.

Άνθη που μοσχοβολούν, πλεγμένα είναι μ’ αγκάθια

κι όλα δίπλα μαρτυρούν το πέρασμα του χάρου.

Τα όνειρα σας άφωνες επικλήσεις και νεκράνθια.

Υποκριτές, βολικοί, χιμαιρικοί,

μαύροι κισσοί που αναρριχήθηκαν σε πλάνες.

Εσείς που μαθητεύσατε στο ψέμα, οι γνωστικοί,

μαγαρίσατε των προγόνων σας τις δράνες.       

Κοινώς πουτάνες, αρσενικές γλωσσοκοπάνες

που φοντάρατε της κόλασης τα χρώματα στο γκρίζο.

Σας γνωρίζω, της ντροπής τροκάνες

δε διάλεξα ούτε να ζυγώσετε ούτε να σας μαντρίζω. 

Να γεράσετε ήθελα με τ’ αποξεχασμένα

μα τώρα για όλους σας ένα θάνατο αξιώνω

κι αφού επικαλείστε τ’ ουρανού τα ιστορημένα

τις πεθυμιές σας και τα θέλω σας σταχτώνω.

Μ’ έβλεπες μόνο, όραμα λερό του κόσμου

και φανταζόσουν πως έτσι απλά θα πλάνευες και μένα,

όμως του βάλτου η γέρικη αλεπού εντός μου

δίνει τέλος δίχως προμήνυμα κανένα.

Τι ταιριαστό στο κουφάρι σας του σκοταδιού το ντύμα

μοιάζει μ’ εκείνη τη βουή όταν κλαίνε οι γλάροι.

Εμάς διάολε νιάμα μας είναι το κάθε ποίημα

που φιλιώνει πλάι μας σαν ήλιος το Γενάρη

Μοιραστείτε το άρθρο, με αυτόν τον τρόπο μας επιβραβεύετε.

Ακολουθήστε το newsplanet09.info στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.

Fair Notice -Mε επιφύλαξη παντός νόμιμου δικαιώματος:Το newsplanet09 όπως και η σελίδα μας newsplanet09 στο facebook απαγορεύει ρητώς από 9/6/20 οποιαδήποτε επισήμανση ή χαρακτηρισμό των άρθρων του από μη αναγνωρισμένες από το Ελληνικό κράτος, αλλά και τους διεθνείς νόμους προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας άποψης και ιδεών από διαδικτυακές οργανώσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το Σύνταγμα & τους νόμους της χώρας μας, και τις οποίες δεν αναγνωρίζουμε.