Τα πιτσιρίκια!!!

Καθόμουν στην παραλία ,όταν το βλέμμα μου έπεσε σε δύο πιτσιρίκια που έπαιζαν και απολάμβαναν το χάδι της θάλασσας.

Έχτιζαν πυργάκια και το κύμα τα χαλούσε. Το γάργαρο γέλιο τους ήρθε στα αυτιά μου σαν λύτρωση....για να με γλυτώσει από την μιζέρια της εποχής.

 Έκλεισα τα μάτια για να κρατήσω αυτήν την εικόνα και την ίδια στιγμή το 'τώρα και το 'χθες έγιναν Ένα. Εμπρός μου φάνηκε μια άλλη παραλία που έπαιζαν ένα αγόρι και ένα μικρότερο κοριτσάκι,με γέλια και πειράγματα. ..και η θάλασσα χαιρόταν την ανεμελιά τους.....πριν από 50 χρόνια! !!!!

 Ίδιο σκηνικό ....

Χαρούμενο, αισιόδοξο, ελπιδοφόρο, αυτό που δημιουργούμε εμείς...

Στο χθες και στο τώρα...

Όμορφες στιγμές που θα ήταν ''ευχής έργον''να είχαμε όλοι στην σκέψη μας. 
Να χαρίσουμε στην ψυχή μας την ξεγνοιασιά του παιδιού που κρύβουμε μέσα μας,να αισθανθούμε την ζεστασιά να αγγίζει την καρδιά μας και να την χαρίσουμε στους ανθρώπους γύρω μας.

Να απλωθεί, να  πολλαπλασιαστεί, γιατί το έχουμε ανάγκη!!!!!!

Μεγαλώνοντας αφήσαμε τους άλλους να μας οδηγούν στο δικό τους γκρίζο μέλλον.

Ας μην αφήσουμε τις σκιές να μαυρίσουν την ζωή μας,και μόνο οι φωτογραφίες να μας θυμίζουν αυτές τις όμορφες στιγμές.

 Ας ζήσουμε τώρα!!!

Γιατί. ...αν γλυτώσει το παιδί 《που έχουμε μέσα μας》υπάρχει ΕΛΠΊΔΑ!!!

 ΑΝΝΙΩ