Ο λύχνος της ψυχης ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ
Ο λύχνος της ψυχης
Πάρε τὸ λύχνο τῆς ψυχής
ποὺ αν τρέμει μα δὲ σβήνει
καὶ τὰ σκοτάδια τὰ πηχτά
καὶ τὰ σκοτάδια τὰ πηχτά
στο λίγο φως ποὺ χύνει
ἀριοπερίχυτα ας διαβουν
ἀριοπερίχυτα ας διαβουν
κι ἀτράνταχτα ας μεριάσουν
κι οἱ πεντασκοτιδες σπηλιὲς
κι οἱ πεντασκοτιδες σπηλιὲς
ας ξεμεσημεριάσουν.
Σκιαχτὰ τ᾿ αγρίμια
ουρλιάζοντας στα βάθη
ἀποτραβιουνται,
μὲ τὶς ουρές τους δέρνονται
μὲ τὶς ουρές τους δέρνονται
και μὲ τὰ νύχια σκιουνται,
σὰ νὰ μὴ φτάνει ὁ τρόμος τους
σὰ νὰ μὴ φτάνει ὁ τρόμος τους
μονάχα να τους δώσει
δρόμο να φύγουνε
δρόμο να φύγουνε
τὸ φως που θα τα περιζώσει.
Γεννήθηκε στη Σίφνο σαν σήμερα17 Ιουλίου 1871, αλλά μεγάλωσε και μορφώθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση και μελέτησε τη νεότερη λογοτεχνία στην Ιταλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Διορίστηκε το 1923 διευθυντής στο Υπουργείο Παιδείας (στη διεύθυνση Τμήματος Γραμμάτων και Τεχνών) και αργότερα (1931) στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων. Ο Γρυπάρης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο αξιόλογους ποιητές μας. Έχει αφομοιώσει τα διδάγματα όλων των λογοτεχνικών ρευμάτων της εποχής του (παρνασσισμού, νεοκλασικισμού, συμβολισμού) και δημιούργησε τη δική του ιδιότυπη ποίηση. Κύρια χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι η άψογη τεχνική και η πλαστική επεξεργασία του στίχου (σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παρνασσισμού), αλλά και η μουσικότητα και η υποβλητικότητα (σύμφωνα με τις αρχές του συμβολισμού). Παρ' όλη την επίδοσή του στη δημιουργική ποίηση, γρήγορα την εγκατέλειψε και αφιερώθηκε στη μετάφραση των τραγικών της αρχαιότητας. Έργα του: Ποίηση: Σκαραβαίοι και Τερρακότες, 1919. Μεταφράσεις: Αισχύλου τραγωδίες, Σοφοκλή τραγωδίες, Πλάτωνα: Πολιτεία, Ευθύδημος κ.ά.
Ιωάννης Γρυπάρης (1871-1942)
Γεννήθηκε στη Σίφνο σαν σήμερα17 Ιουλίου 1871, αλλά μεγάλωσε και μορφώθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση και μελέτησε τη νεότερη λογοτεχνία στην Ιταλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Διορίστηκε το 1923 διευθυντής στο Υπουργείο Παιδείας (στη διεύθυνση Τμήματος Γραμμάτων και Τεχνών) και αργότερα (1931) στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων. Ο Γρυπάρης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο αξιόλογους ποιητές μας. Έχει αφομοιώσει τα διδάγματα όλων των λογοτεχνικών ρευμάτων της εποχής του (παρνασσισμού, νεοκλασικισμού, συμβολισμού) και δημιούργησε τη δική του ιδιότυπη ποίηση. Κύρια χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι η άψογη τεχνική και η πλαστική επεξεργασία του στίχου (σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παρνασσισμού), αλλά και η μουσικότητα και η υποβλητικότητα (σύμφωνα με τις αρχές του συμβολισμού). Παρ' όλη την επίδοσή του στη δημιουργική ποίηση, γρήγορα την εγκατέλειψε και αφιερώθηκε στη μετάφραση των τραγικών της αρχαιότητας. Έργα του: Ποίηση: Σκαραβαίοι και Τερρακότες, 1919. Μεταφράσεις: Αισχύλου τραγωδίες, Σοφοκλή τραγωδίες, Πλάτωνα: Πολιτεία, Ευθύδημος κ.ά.
Δεν υπάρχουν σχόλια