Τι σχέση έχει το Ηραίον της Σάμου, με τον... Καστά, την Αθήνα, την θεά Αθηνά και τον… Ιησού Χριστό;


Με τίτλο «Αντικείμενα από φαγεντιανή, από τις ανασκαφές στο Ηραίον της Σάμου» κυκλοφόρησε το βιβλίο της Virginia Webb.

Το Ηραίον στη Σάμο είναι γνωστό από τις ανασκαφές που ξεκίνησαν στις αρχές του 19ου αιώνα, ως με «εξωτικά» και «ασυνήθιστα» αντικείμενα για την θεά Ήρα, που προέρχονται από περιοχές εκτός ελληνικών εδαφών, τόσο από Ανατολή, όσο και από την Δύση, αφιερωμένα στο ιερό. Αυτή η πολυαναμενόμενη μελέτη των αντικειμένων από φαγεντιανή συμπληρώνει τις προηγούμενες μείζονες μελέτες για την Σάμο, για τα ασβεστολιθικά και τις τερακότες από την Κύπρο (Schmidt), τα χάλκινα από Αίγυπτο και Εγγύς Ανατολή (Jantzen), και τα ελεφαντοστέινα από Εγγύς Ανατολή και Αίγυπτο (Freyer-Schauenburg), που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

Το faience / φαγεντιανή είναι ένα πολύχρωμο και ελκυστικό υλικό, που χρησιμοποιήθηκε τόσο για αρωματοδοχεία, όσο και για ειδώλια, φυλακτά. Η σύνθεσή / κατασκευή του ξεκίνησε από την μινωική Κρήτη (από την 4η χιλιετία π.Χ.) και από εκεί εξαπλώθηκε και εκτός της αρχαϊκής Ελλάδος, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε.

Τα σαφώς αιγυπτιακής καταγωγής φαγεντιανά αντικείμενα στο Ηραίον είναι μειοψηφία. Όμως, ο μεγαλύτερος αριθμός είναι εκείνα που ανήκουν στις δύο πρώτες φάσεις της «φαγεντιανής βιομηχανίας», που ιδρύθηκε στην Ανατολική Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 7ου αιώνα: Περιλαμβάνουν, ειδικότερα ένα μεγάλο σύνολο ειδωλίων, που αναφέρει σαφώς την λατρεία ξένων (όχι αλλοδαπών) για το ιερό. Η ισχυρότερη επιρροή σε αυτά τα αντικείμενα φαγεντιανής, προέρχεται από την αιγυπτιακή σφαίρα, αν και η ακριβής πορεία που έχουν πάρει είναι ακόμα ασαφής. Επίσης και άλλες ανατολικές επιρροές, πιθανώς πλησίον της Αιγύπτου, είναι επίσης ανιχνεύσιμες.
Η Σάμος έχει ήδη αποδώσει έναν μεγάλο αριθμό χάλκινων αντικειμένων, υψηλής ποιότητος, εξ Αιγύπτου της 25ης / 26ης Δυναστείας, τα οποία αποτελούν το αντικείμενο πολλών συζητήσεων, ως προς τον σκοπό και την αφιέρωσή τους.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για το βιβλίο, ΕΔΩ.

Η αρχαία Ιερά Οδός που οδηγούσε στο Ηραίον Σάμου.
Φωτ.: Γ. Λεκάκης.


Κατά την ταπεινή άποψή μου, αυτό σημαίνει πως η λατρεία της Ήρας, στο Ηραίον της Σάμου, ήταν αποδεκτή από όλον τον τότε γνωστό κόσμο, και τους Έλληνες όπου γης, γι’ αυτό η κορυφαία θεά του ελληνικού πανθέου συγκέντρωνε αντικείμενα – αναθήματα, από τόσο μεγάλη διασπορά…
Άλλωστε η 25η / 26η Δυναστεία της Αιγύπτου, έχει σαφές ελληνικό άρωμα...

Ο Καστάς
και η 26η Δυναστεία της Αιγύπτου,
η «αθηναϊκή»…

Η 25η Δυναστεία είναι γνωστή και ως Νουβιανή Δυναστεία ή Κουσιτική Αυτοκρατορία. Μια στήλη του βρέθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη Ελεφαντίνη γράφει ότι ο βασιλιάς της ΝουβίαςΚαστάς / Kashta, ασκούσε πιθανώς επιρροή και στην αρχαία ελληνική πόλη Θήβα της Αιγύπτου (αν και δεν την ήλεγχε). Ο Καστάς, όμως, έμεινε γνωστός ως Κους > Κουσίτης…

Η δε 26η ήταν η τελευταία δυναστεία που κυβέρνησε την Αίγυπτο, πριν από την περσική κατάκτηση (525 π.Χ.). Η βασιλεία της δυναστείας (664-525 π.Χ.) ονομάζεται επίσης «περίοδος Σαΐδος», από την πόλη Σαΐς / Sais, πρωτεύουσα των φαραώ. Σηματοδοτεί την αρχή της ύστερης περιόδου της αρχαίας Αιγύπτου. Η κυρία θεότητα της Σαΐδος, ήταν η θεά Αθηνά (> Νηθ > Ίσις), η λατρεία της οποίας βεβαιώνεται ήδη από την 1η Δυναστεία της Αιγύπτου (περ. 3100-3050 π.Χ.). Η πόλις εκτίσθη από Αθηναίους, πριν από τον… κατακλυσμό! Και ενώ όλες οι ελληνικές πόλεις καταστράφηκαν κατά την διάρκεια αυτού του κατακλυσμού, συμπεριλαμβανομένης και της Αθήνας, η Σαΐς και οι άλλες αιγυπτιακές πόλεις επέζησαν.[1] Εδώ ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων μαθαίνει την ιστορία της Ατλαντίδος, το 590 π.Χ. Εδώ έζησε τα νεανικά του χρόνια ο Ιησούς Χριστός, μέχρι την ηλικία των 10 ετών, όταν οι γονείς του εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για να ξεφύγουν από την Σφαγή του Ηρώδη.[2]
Σήμερα δεν υπάρχουν ίχνη αυτής της αρχαίας αθηναϊκής πόλεως εξ αιτίας των αγροτών Σεμπαχίν / Sebakhin και αρχαιοκαπήλων οι οποίοι «αφαίρεσαν» τα αρχαία. Με αρχαίο δομικό υλικό της Σαΐδος εκτίσθησαν, μάλλον, οι οβελίσκοι της Αθηνάς / Μινέρβα και της Ουρμπίνο στην Ιταλία

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:


[1] Βλ. Ηρόδοτο, Πλάτωνα, Πλούταρχο και Διόδωρο Σικελιώτη.
[2] Βλ. Hector Berlioz «L' enfance du Christ» («The Childhood of Christ»).

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΣΑΜΟ, ΕΔΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια

Εικόνες θέματος από enot-poloskun. Από το Blogger.