10 Φεβρουαρίου 1948. Ο βομβαρδισμός της Θεσσαλονίκης

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας 

Το ΚΚΕ ανακοίνωσε τη συγκρότηση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στις 23 Δεκεμβρίου του 1947 , η οποία αν και βαφτίστηκε Κυβέρνηση του Βουνού εγκαταστάθηκε στα χωριά της Πρέσπας. (Πύλη, Βροντερό, Ψαράδες). Δυό μέρες μετά, ανήμερα των Χριστουγέννων  επιτέθηκαν στην Κόνιτσα, για να την καταλάβουν και να την κάνουν πρωτεύουσα του Λαϊκού Κράτους .Η μάχη της Κόνιτσας τερματίστηκε στις 6 Ιανουαρίου 1948. 
Μετά ο Ζαχαριάδης διέταξε να επιτεθούν στη Θεσσαλονίκη. 
Στις 9 Φεβρουαρίου 1948, μια δύναμη του ΔΣΕ ακαθορίστου συνθέσεως με διοικητή το δάσκαλο Νίκο Τριανταφύλλου, που τον είχαν συνταγματάρχη διείσδυσε μέχρι την τοποθεσία Δερβένι - Λεμπέτ σε απόσταση 8 χιλιομέτρων βορείως της Θεσσαλονίκης, χωρίς να γίνει αντιληπτή, μεταφέροντας ένα γερμανικό ορειβατικό πυροβόλο των 75, με το οποίο άρχισε να βάλει κατά της Θεσσαλονίκης τις πρώτες πρωινές ώρες της 10ης Φεβρουαρίου.
Ο κανονιοβολισμός άρχισε στις 2:30 π.μ. της 10ης Φεβρουαρίου και κράτησε περίπου μία ώρα. Έπεσαν πάνω από 40 οβίδες, κυρίως σε αποθήκες , στρατώνες, αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στην Πλατεία Αριστοτέλους και την Τσιμισκή. 
Έξι άμαχοι έχασαν τη ζωή τους και επτά τραυματίστηκαν. Σκοτώθηκε και ένας Αγγλος .
Οι στρατιωτικές αρχές της πόλης καταλήφθηκαν εξ απήνης και οργίαζαν οι φήμες ότι οι αντάρτες ετοιμάζονταν να καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη. 
Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό του, το Γ' Σώμα Στρατού αντέδρασε . 
Η μάχη δόθηκε κοντά στη λίμνη του Λαγκαδά,, όπου σκοτώθηκαν 100 αντάρτες και κάποιοι πνίγηκαν στη λίμνη. 111 αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στις 12 Φεβρουαρίου εν πομπή στις φυλακές εν μέσω αποδοκιμασιών και προπηλακισμών από τους πολίτες.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1948, οι 111 δικάσθηκαν στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Οι 52 καταδικάσθηκαν σε θάνατο, άλλοι 15 σε ποινές φυλάκισης , ενώ 44 αθωώθηκαν. Ο «συνταγματάρχης» Τριανταφύλλου, σκοτώθηκε στις 12 Φεβρουαρίου, σε μάχη με τον Εθνικό Στρατό.