ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ; ΜΕΡΟΣ 2-ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 27/3/2019
* Και οι τράπεζες στο παιχνίδι
Πρόσωπα του περιβάλλοντος του κ. Θεόδωρου Π. Αγγελόπουλου δεν κρύβουν ότι πράγματι το «φιλέτο» της οικογενειακής περιουσίας φαίνεται να περιέρχεται σε αυτόν, ενδεχομένως γιατί «μόνο αυτός μπόρεσε να ανταποκριθεί μετά το 1986 στις διεθνείς ανάγκες του γκρουπ» αναλαμβάνοντας στη διεθνή τραπεζική και πολιτική σκηνή τον ρόλο που ασκούσε ως το 1986 ο Δημήτριος Θ. Αγγελόπουλος, ως ο «εγκέφαλος» του συγκροτήματος. Ο πατέρας κ. Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος ανεξάρτητα από προτιμήσεις δεν είχε λέγεται άλλη επιλογή από το «να επιβεβαιώσει και να δικαιώσει μία κατανομή εξουσίας που είχε εκ των πραγμάτων επιβληθεί και, προπαντός, είχε δοκιμαστεί με επιτυχία».
Η έκβαση της υπόθεσης της Ολυμπιάδας, εξάλλου, θεωρείται ότι προσέφερε στην οικογένεια μία προβολή και αναγνώριση των δυνατοτήτων της, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, χωρίς προηγούμενο. Πέραν αυτών, εδώ και μερικά χρόνια όπως υποστηρίζεται, μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης επιφυλάσσουν στον πρωτότοκο γιο τη θέση του «διακεκριμένου μετόχου» και αναγνωρίζουν μόνο αυτόν ως εκπρόσωπο της οικογενείας, κάτι που η άλλη πλευρά όμως αμφισβητεί και πάντως, στον βαθμό που ισχύει, το συνδέει με «λαθροχειρίες».
Ο κ. Κωνσταντίνος Π. Αγγελόπουλος δεν είχε παραλείψει να σημειώσει πριν από λίγες εβδομάδες, όταν ο βρετανικός Τύπος είχε παρουσιάσει τη νέα πολυτελή κατοικία του ζεύγους στο Λονδίνο, έπαυλη με κήπο που κάποτε συναγωνιζόταν εκείνον των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ και της οποίας η αγορά αβάσιμες εκτιμήσεις ανέβασαν την αξία της σε περίπου 10 δισ. δρχ. δικαιολογήθηκε ως «επένδυση κύρους», ότι η κυρία των δημοσιευμάτων ουδεμία σχέση έχει με τη δική του οικογένεια.
Τόσο ο ίδιος πάντως όσο και τα παιδιά του δεν κάνουν σχετικές δηλώσεις ούτε δέχονται να σχολιάσουν σχετικές πληροφορίες ή να δώσουν συνέχεια στη γνωστή ανακοίνωση που προκάλεσε τη μήνιν του κ. Παναγιώτη Θ. Αγγελόπουλου, αν και νομικοί συνεργάτες του αφήνουν να εννοηθεί ότι ήδη η πλευρά του κ. Θεόδωρου Π. Αγγελόπουλου έχει λάβει δεκάδες επιστολές και επίσης αρκετές εξώδικες δηλώσεις, με υπαινιγμούς για τη διάπραξη σωρείας ποινικών αδικημάτων. Πρόκειται για ενέργειες που η άλλη πλευρά, όπως τουλάχιστον αναφέρουν πρόσωπα του περιβάλλοντός της, θεωρεί όχι μόνο «πέραν κάθε πραγματικότητας» αλλά και «στερούμενες κάθε ουσίας», υποστηρίζοντας ότι η ίδια η ζωή επέβαλε ώστε ο Θεόδωρος Π. Αγγελόπουλος να «έχει από το 1986, δικαιωματικά, το πάνω χέρι», συνεισφέροντας τα μέγιστα στη διεθνή ενδυνάμωση του οικογενειακού γκρουπ. Η ίδια πλευρά προτιμά ναθεωρεί «εντελώς αδύνατη» την πιθανότητα ενεργού ανάμειξης της Δικαιοσύνης στα οικονομικά της οικογένειας, τα νήματα της οποίας ασφαλώς δεν είναι ευδιάκριτα.
Η σιωπή, εξάλλου, είναι το μοναδικό επίσημο σχόλιο και του κ. Παναγιώτη Θ. Αγγελόπουλου, ο οποίος αποσύρθηκε για τις γιορτές στη Ζυρίχη και είναι άγνωστο, όπως αναφέρει συνεργάτης του, πότε θα επιστρέψει.
* Τα μυστικά των εταιρειών
Μαζί με τον κ. Παναγιώτη Θ. Αγγελόπουλο και τους γιους του κκ. Θεόδωρο Π. Αγγελόπουλο, Κωνσταντίνο Π. Αγγελόπουλο και τα μέλη των οικογενειών τους, την τρίτη και την τέταρτη επιχειρηματική γενιά Αγγελόπουλων, δεν αποκλείεται να αγωνιούν και μερικοί άλλοι εστεμμένοι και μη, άγνωστοι και γνωστοί, γαλαζοαίματοι και μη πρίγκιπες των σαλονιών και του χρήματος ανά την Ευρώπη.
Το δυστύχημα ίσως είναι ότι στην οικογένεια Αγγελόπουλου δεν φαίνεται να περιλαμβάνεται πια μια προσωπικότητα του διαμετρήματος του μακαρίτη Αγγελου Θ. Αγγελόπουλου, του διανοούμενου και ακαδημαϊκού πρωτότοκου γιου του Θεόδωρου Α. Αγγελόπουλου, που σε αντίθεση με τα αδέλφια του έμεινε στο περιθώριο των μεγάλων μπίζνες.Ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος της οικογένειας την έπεισε να επενδύσει σ’ εκείνο τον τομέα στον οποίο κυρίως οφείλει τη σημερινή οικονομική της ισχύ: Χωρίς αυτόν τον σύμβουλο, χωρίς τις χρυσές επενδύσεις σε μετοχές του τραπεζικού τομέα στην Ελβετία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η οικογένεια Αγγελόπουλου στον επιχειρηματικό τομέα δεν θα συμβόλιζε σήμερα τίποτε περισσότερο από ένα λαμπρό παρελθόν.
Η σύγκρουση με τον Τσάτσο και η επιλογή του Καραμανλή για τη Χαλυβουργική
Η παράδοση στη Γορτυνία της Αρκαδίας θέλει τους Αγγελόπουλους να είναι συγγενείς του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’, που είχε εγκατασταθεί το 1776 στο βουνίσιο χωριό τους Βλαχόρραπτη, 35 χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη, βορειοδυτικά της Καρύταινας, εκεί όπου δεσπόζει τώρα η προτομή του γεννημένου το 1875 ιδρυτή των οικογενειακών επιχειρήσεων Θεόδωρου Αγγελή Αγγελόπουλου που πέθανε το 1953, πατέρα του κ. Παναγιώτη Θ. Αγγελόπουλουκαι παππού των διεκδικητών της οικογενειακής περιουσίας κκ. Θεόδωρου Π. Αγγελόπουλου και Κωνσταντίνου Π. Αγγελόπουλου. Από το ίδιο οικογενειακό δένδρο, λέγεται, προέρχεται ο συνονόματος του ιδρυτή της χαλυβουργίας αγωνιστής του 1821 Θεόδωρος Αγγελή Αγγελόπουλος, που είχε τιμηθεί από τον Οθωνα με το «Χαλκούν Αριστείον» του Αγώνα.
Ο δημιουργός των οικογενειακών επιχειρήσεων χάλυβος, αφού εργάστηκε για ένα διάστημα ως ταχυδρομικός υπάλληλος και χρημάτισε πρόεδρος του χωριού του, το 1918 κατέβηκε στην Αθήνα και έπιασε δουλειά στο κατάστημα σιδηρικών του αδελφού της γυναίκας του Χριστίτσας Δ. Παπαθανασίου, Ιωάννη Δ. Παπαθανασίου, παππού του σημερινού προέδρου του ΕΒΕΑ κ. Γιάννη Παπαθανασίου, για να τον ακολουθήσει ολόκληρη η οικογένεια το 1922. Πατέρας από το 1904 του Αγγελου, το 1907 του Δημήτρη, το 1909 του Παναγιώτη και το 1911 του Γιάννη, το 1925 ιδρύει μια μικρή βιοτεχνία που κατασκεύαζε συρματοπλέγματα και ρίχνεται στη δουλειά μαζί με τα παιδιά του Δημήτρη και Παναγιώτη. «Ξεκινήσαμε ξυπόλυτοι. Ξεχάσαμε τα σπίτια και τις οικογένειές μας. Δουλέψαμε και αποκτήσαμε, στερούμενοι ακόμη και τις σπουδές μας…» θα πει τη δεκαετία του ’80 ο κ. Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος. Επτά χρόνια μετά, το 1932, στην οδό Πειραιώς εγκατέστησαν τα Ελληνικά Συρματουργεία, που έμελλε να αποτελέσουν τον πρόδρομο της Χαλυβουργικής και κατασκεύαζαν, πέρα από σύρματα και πλέγματα, τσαρουχόπροκες και τα πεταλόκαρφα «Αλφα», αποκτώντας γρήγορα μια σεβαστή περιουσία. Ο πρωτότοκος Αγγελος ακολουθεί τον δικό του δρόμο σπουδάζοντας, ενώ ο τέταρτος αδελφός και μικρότερος όλων μπαίνει κι αυτός στη δουλειά το 1938. Στον πόλεμο που ακολούθησε οι Γερμανοί κατέλαβαν το εργοστάσιο και στους Αγγελόπουλους έμειναν τα πεταλόκαρφα που δεν ενδιέφεραν τους κατακτητές.
Στις 3 Μαρτίου 1948 ιδρύθηκε η Χαλυβουργική ΑΕ και τέσσερα χρόνια μετά, το 1952, σε παραθαλάσσια έκταση κοντά στην Ελευσίνα κατασκευάζονται μοντέρνες μονάδες παραγωγής σιδήρου, για να ακολουθήσουν στις 27 Ιουλίου 1963 τα εγκαίνια της πρώτης υψικαμίνου στην Ελλάδα. Στη σκληρή μάχη για τη χορήγηση της σχετικής άδειας οι Αγγελόπουλοι είχαν συγκρουστεί με την οικογένεια Τσάτσου των τσιμέντων «Ηρακλής», αλλά κέρδισαν την προτίμηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τα εγκαίνια της υψικαμίνου έκανε ο βασιλιάς Παύλος, ουσιαστικοποιώντας από τότε μια στενή οικογενειακή σχέση. Η μισή Ελλάδα περίπου χτίστηκε τις δύο επόμενες δεκαετίες με χάλυβα της Χαλυβουργικής. Ο δημιουργός Θεόδωρος Αγγελή Αγγελόπουλος έχει πεθάνει από το 1953, τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης εξελίσσονται σε πρωταγωνιστές της ελληνικής βιομηχανικής εποχής, χωρίς να ξεχνούν ποτέ τον άλλο τους αδελφό Αγγελο, που ακολουθώντας έναν διαφορετικό δρόμο την περίοδο της Κατοχής δεν είχε διστάσει να συμμετάσχει ως Γραμματέας Οικονομικών στην «κυβέρνηση του βουνού» ενώ στην πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Οικονομικών. Η περιουσία των Αγγελόπουλων κάνει άλματα και οι επενδύσεις στον εφοπλιστικό τομέα διαδέχονται η μία την άλλη.
Τον Σεπτέμβριο 1972, δύο χρόνια πριν από τον θάνατο του Γιάννη Θ. Αγγελόπουλου που είχε νυμφευθεί τη Μαρία Γεωργάκη, μετά από γενναία συνδρομή και «κεφαλαίων εξωτερικού» εγκαινιάζεται και δεύτερη υψικάμινος και αρχίζουν μεγάλες εξαγωγές σιδήρου, αλλά η κρίση του πετρελαίου και του χάλυβος δεν αργεί να συγκλονίσει την Ευρώπη και την Ελλάδα. Ταυτόχρονα σχεδόν με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ το 1981, η Χαλυβουργική των 2.500 και πλέον εργατοτεχνιτών κλείνει τις υψικαμίνους, επιστρέφει στην παραγωγή με ηλεκτρικούς κλιβάνους, απολύει εκατοντάδες εργαζομένους, αν και διευρύνει την παραγωγή με νέες μονάδες που αποδίδουν λαμαρίνα και άλλα πλατέα χαλυβουργικά προϊόντα. Τα εμπορικά και δασμολογικά «τείχη» πέφτουν και η πτώση της Χαλυβουργικής, όπως και ολόκληρης σχεδόν της ελληνικής χαλυβουργικής παραγωγής, μοιάζει αναπότρεπτη. Ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, που έχει νυμφευθεί την Τασία Στ. Σταυροπούλου, είναι ο αδιαμφισβήτητος οικονομικός εγκέφαλος της οικογένειας και με τις προτροπές του αδελφού του Αγγελου, που έχει νυμφευθεί την Ελλη Σεφεριάδου και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τοποθετεί μεγάλα κεφάλαια σε επενδύσεις σε τραπεζικούς τίτλους στην Ελβετία, καθώς επίσης σε ναυτιλιακές και άλλες επιχειρήσεις.
Η δολοφονία του Δημήτρη Αγγελόπουλου τον Απρίλιο του 1986 από την οργάνωση «17 Νοέμβρη» αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό και απροσμέτρητη πικρία στην οικογενειακή εταιρεία, από τους δημιουργούς της οποίας απομένει μόνος, πλέον, ο Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος, ο οποίος από τον γάμο του με την Ελένη Κλ. Μάρκου είναι πατέρας από το 1943 του Θεόδωρου και από το 1945 του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, που ήδη συμμετέχουν στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Οι επενδύσεις στην Ελλάδα σχεδόν σταματούν, η Χαλυβουργική φθίνει, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια «ξεπηδούν» άλλες οικογενειακές χαλυβουργίες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Είναι η Geselschaft στην Ελβετία, η Alpha Steel στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η Beta Steel στην Ιντιάνα των ΗΠΑ, με βασικό «όχημα» μια εταιρεία με την επωνυμία Credite Industriale Societe Anonyme. Στον ναυτιλιακό τομέα ξεχωρίζουν οι εταιρείες με τις επωνυμίες Metrofin, Metrostar και Navistar, που φθάνουν να διαχειρίζονται, μέσω μιας πλειάδας συγγενικών εταιρειών, περισσότερα από 12 πλοία, βασικά δεξαμενόπλοια, ενώ αυξανόμενες βαίνουν οι επενδύσεις σε μετοχικούς τίτλους τραπεζών όπως η Union Bank of Switzerland και οι επενδύσεις σε ακίνητα. Η Χαλυβουργική συνεχίζει να φθίνει και το προσωπικό της περιορίζεται σιγά σιγά σε μόλις 400 άτομα. Εν τω μεταξύ αρχίζει να γίνεται λόγος και για την τέταρτη επιχειρηματική γενιά των δημιουργών της Χαλυβουργικής από την πλευρά της οικογένειας του κ. Παναγιώτη Θ. Αγγελόπουλου που απέκτησε παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια