ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΦΩΣ

        ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΦΩΣ 

Σαν φίδι η σκιά γρήγορα διάβαινε ανάμεσα στα στενά δρομάκια της άσφαλτου
 σκεπάζοντας μετά και τα μπετονενια κτίρια της χαμένης πολιτείας ,,,,

Η πολιτεία ολο και ξεπεφτε σε σκοτάδι αλλα κανείς δεν καταλάβαινε
 οτι το φιδι της σκιάς το ειχε τυλίξει και το εσφιγγε ,,
Ετριζαν τα κοκκαλα των σιδερένιων καλουπιών
 σαν να φωνογραφει την ψυχή που ξεψυχούσε 

Ο ηλιος ειχε προ πολλου χαθει κοντα στις εισοδους.
. ανήλιες πόρτες και σκοτεινιασμενα μαρμαρα σκαλοπατιών 
απο το μερος που εξωρυγναν και  κάποτε έφτιαχναν Παρθενωνες
 και μπαινόβγαιναν οι ηλιαχτίδες σε αιθέριο χορό 

Άνοιξε το παράθυρο ενως ηλεκτροφωτισμενου δωματίου
 μεσα στο καταμεσήμερο ,,,
Η φωνη χάθηκε αναμεσα σε μαυρισμένη καπνιά εξατμίσεων 
και βρυχησμου κάποιων σιδηρομηχανων
 που καίνε παλιες ξεχασμένων βιοδιασπασμενων ζωων 
Τα ξυπνησαν  παλι απο τα σπλαχνα
 που τα ειχε κρυψει η γη
 για να το πουν πολιτισμος 

Τωρα πια οι καμπανες ηχουν σαν κορνες τροχοφόρων 
,,καμια ησυχια στο κελαιδισμα της αγαπης των πουλιων 
ενω τα νεφη έμοιαζαν να κλαίνε 
αντι να δροσίζουν και να ποτίζουν 

Η υγρασια ειχε γινει μουχλα χωρις ηλιο ,
,βαρια πελματα απο διποδα αναμεσα της 
δεν διάβαιναν χωμα αλλα πισσα 
που ειχανε επαναφερει  το μεγαλο θηριο απ τα εγκατα της γης 
πολιτισμος της ταχυτητα το ειπαν ,,ο χρονος ειναι χρημα το ειπαν ,,
αλλα ουτε το να τρεχεις  ειναι πολιτισμος ουτε και το χρημα χρονος 

τιποτα τιποτα τιποτα... θα παω στο Σούνιο ,,
Ακουστηκε μια εγγαστριμυθη λαλια 
απροσδοριστης προελευσης αλλα αποφασισμένη και φοβικά σιγανη 

Είναι βράδυ πάντα βράδυ πάντα σκοτεινιά και πρέπει 
να σκιαγραφησεις τον δρόμο του Ποσειδώνα 
εκεί στο ακρωτήρι θα σταματήσει η ουρά του φιδιού 
εκεί θα το προκαλέσω να ρθει να με φάει 
θα τυφλωθεί από το φως των στηλών 
και θα ορμηξει την ουρά του .....και θα φαγωθεί μόνο του 

Ένα βράδυ στο φως που καταλήγει η ουρά του ακρωτηρίου
  θα σβήσει  το σκοτάδι