Ο ΔΟΥΛΟΣ ΜΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
Ο ΔΟΥΛΟΣ ΜΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!
Αν αμφιβάλλει κανείς για την ευτυχία του Διογένη, τότε θα μπορούσε να αμφιβάλλει επίσης και για την κατάσταση των αθάνατων θεών, να αναρωτηθεί δηλαδή μήπως είναι δυστυχέστατοι, επειδή δεν έχουν κτήματα, ούτε κήπους, ούτε πανάκριβες εκτάσεις γης, που κάποιος ξένος μισθωτής τις καλλιεργεί, ούτε μεγάλα έντοκα κεφάλαια στην αγορά.
Μα δεν ντρέπεστε όλοι σεις που υποκλίνεστε στα πλούτη; Ελάτε λοιπόν, στρέψτε τα βλέμματα ψηλά` θα δείτε τους θεούς γυμνούς, όλα να τα δίνουν και τίποτε να μην κρατούν για τον εαυτό τους
Έχεις την εντύπωση ότι εκείνος που απογύμνωσε τον εαυτό του από όσα δώρα του πρόσφερε η τύχη είναι φτωχός ή, αντίθετα, ότι είναι όμοιος με τους θεούς;
Θα υποστήριζες άραγε ότι ο Δημήτριος, ο απελεύθερος του Πομπηίου, που δεν ντρεπόταν να είναι πιο πλούσιος από τον Πομπήιο, ήταν και ευτυχέστερος από αυτόν;
Αυτός που κάποτε νόμιζε ότι δύο υποταχτικοί και ένα κάπως πιο ευρύχωρο δωμάτιο θα ήταν αρκετός πλούτος γι’ αυτόν, τώρα απαιτούσε να του αναφέρουν καθημερινά τον αριθμό των σκλάβων του, λες και ήταν ο στρατηγός κάποιου στρατεύματος.
Από τον Διογένη όμως ένας και μόνο δούλος είχε κάποτε δραπετεύσει και, όταν του υπέδειξαν που ήταν, εκείνος δεν νόμισε ότι άξιζε τον κόπο να τον πάρει πίσω.
«Θα ήταν ντροπή», τους είπε,
«αν ο Διογένης δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς τον Μάνη, όταν ο Μάνης μπορεί να ζήσει χωρίς τον Διογένη».
Στην πραγματικότητα, όμως, μου φαίνεται ότι θα είχε πει μέσα του αυτά τα λόγια:
«Συ, Τύχη, κοίταξε τώρα μόνο όσα σε αφορούν` γιατί ο Διογένης δεν έχει πια τίποτε δικό του. Ο δούλος μου δραπέτευσε, αλλά εγώ είμαι εκείνος που έφυγα ελεύθερος!».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΤΑ
Αν αμφιβάλλει κανείς για την ευτυχία του Διογένη, τότε θα μπορούσε να αμφιβάλλει επίσης και για την κατάσταση των αθάνατων θεών, να αναρωτηθεί δηλαδή μήπως είναι δυστυχέστατοι, επειδή δεν έχουν κτήματα, ούτε κήπους, ούτε πανάκριβες εκτάσεις γης, που κάποιος ξένος μισθωτής τις καλλιεργεί, ούτε μεγάλα έντοκα κεφάλαια στην αγορά.
Μα δεν ντρέπεστε όλοι σεις που υποκλίνεστε στα πλούτη; Ελάτε λοιπόν, στρέψτε τα βλέμματα ψηλά` θα δείτε τους θεούς γυμνούς, όλα να τα δίνουν και τίποτε να μην κρατούν για τον εαυτό τους
Έχεις την εντύπωση ότι εκείνος που απογύμνωσε τον εαυτό του από όσα δώρα του πρόσφερε η τύχη είναι φτωχός ή, αντίθετα, ότι είναι όμοιος με τους θεούς;
Θα υποστήριζες άραγε ότι ο Δημήτριος, ο απελεύθερος του Πομπηίου, που δεν ντρεπόταν να είναι πιο πλούσιος από τον Πομπήιο, ήταν και ευτυχέστερος από αυτόν;
Αυτός που κάποτε νόμιζε ότι δύο υποταχτικοί και ένα κάπως πιο ευρύχωρο δωμάτιο θα ήταν αρκετός πλούτος γι’ αυτόν, τώρα απαιτούσε να του αναφέρουν καθημερινά τον αριθμό των σκλάβων του, λες και ήταν ο στρατηγός κάποιου στρατεύματος.
Από τον Διογένη όμως ένας και μόνο δούλος είχε κάποτε δραπετεύσει και, όταν του υπέδειξαν που ήταν, εκείνος δεν νόμισε ότι άξιζε τον κόπο να τον πάρει πίσω.
«Θα ήταν ντροπή», τους είπε,
«αν ο Διογένης δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς τον Μάνη, όταν ο Μάνης μπορεί να ζήσει χωρίς τον Διογένη».
Στην πραγματικότητα, όμως, μου φαίνεται ότι θα είχε πει μέσα του αυτά τα λόγια:
«Συ, Τύχη, κοίταξε τώρα μόνο όσα σε αφορούν` γιατί ο Διογένης δεν έχει πια τίποτε δικό του. Ο δούλος μου δραπέτευσε, αλλά εγώ είμαι εκείνος που έφυγα ελεύθερος!».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια