127 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ - 30/10/1896

 

 Ο Κώστας Καρυωτάκης, κυρίαρχη μορφή της γενιάς του ’20, γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896. Αποφοίτησε το 1917 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στοχεύοντας αρχικά στην άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος. Η αδυναμία όμως εξεύρεσης πελατών τον ώθησε στην αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου. Η συνδικαλιστική του δράση και η επίθεσή του στην κρατική γραφειοκρατία και στην πολιτική διαφθορά τον έκαναν αντιπαθή στους ανωτέρους του και αποτέλεσαν τις αιτίες των δυσμενών του μεταθέσεων στην επαρχιακή Ελλάδα με τελευταίο σταθμό της δημοσιοϋπαλληλικής του πορείας την Πρέβεζα.

Την κλίση του στη συγγραφή την έδειξε από νεαρή ηλικία δημοσιεύοντας ποιήματα σε παιδικά περιοδικά και συμμετέχοντας σε διαγωνισμό διηγήματος της Διαπλάσεως την Νέων. Το 1919 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων και εξέδωσε το προκλητικό για τα ήθη της εποχής του σατιρικό περιοδικό Η Γάμπα, του οποίου η κυκλοφορία απαγορεύτηκε μετά τα πρώτα έξι τεύχη.

Η δεύτερη συλλογή του με τον τίτλο Νηπενθή εκδόθηκε το 1921, ενώ η ποιητική του διαδρομή ολοκληρώθηκε ένα χρόνο πριν τον θάνατό του, το 1927, με την έκδοση της τελευταίας του συλλογής Ελεγεία και Σάτιρες, για την οποία ο Τέλλος Άγρας έγραψε:

«…κι έξαφνα στα 1927, με την τρίτη και τελευταία του ποιητική συλλογή Ελεγεία και Σάτιρες, μας εξεπέρασεν όλους αμέσως κι εξακολουθητικά…».

Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία και τη μετάφραση ξένων λογοτεχνών μεταξύ των οποίων ο Σαρλ Μπωντλαίρ και ο Πωλ Βερλαίν. Ο Καρυωτάκης, όπως και οι υπόλοιποι ποιητές της γενιάς του ’20, οι νικημένοι της ζωής, όπως δήλωναν οι ίδιοι, γύρισε την πλάτη στις μεγαλόπνοες αφηγήσεις της παλαμικής ποίησης περί αναγέννησης του έθνους. Είχαν προηγηθεί άλλωστε οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εθνικός Διχασμός, η κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας, η Μικρασιατική Καταστροφή, το προσφυγικό ζήτημα και κυβερνήσεις ανίκανες να αναστήσουν την τραυματισμένη Ελλάδα.

Το εθνικό όραμα και τα ιδανικά λοιπόν παραχώρησαν τη θέση τους στις διαψευσμένες εθνικές ελπίδες. Μέσα σε αυτό το ζοφερό πολιτικό αλλά και κοινωνικό κλίμα με την ανεργία και τις άθλιες εργασιακές συνθήκες να πρωταγωνιστούν ο Καρυωτάκης στράφηκε προς το άτομο και τη διερεύνηση των δυνατοτήτων της ποιητικής τέχνης. Επηρεασμένος από το γαλλικό συμβολισμό και υιοθετώντας μία βαθιά ειρωνική και σαρκαστική στάση συνέθεσε ποιήματα, στα οποία κυριαρχούν ο πόνος, η μελαγχολία και το αίσθημα της παραίτησης, του ανικανοποίητου, της διάλυσης και του αδιεξόδου.

Αποξενωμένος από όλους και από όλα, απροστάτευτος απέναντι στην πραγματικότητα και απαισιόδοξος για το μέλλον επεδίωξε τη φυγή μέσα από την ποίηση, «το καταφύγιο που φθονούμε», όπως τη βάφτισε στο σονέτο «Είμαστε κάτι». Όπως μαρτυρούν όμως οι ίδιοι οι στίχοι του, ο Καρυωτάκης δεν κατάφερε μέσα από τον  ποιητικό του λόγο να κατακτήσει το ιδεατό που θα τον ολοκλήρωνε και θα τον λύτρωνε και έμεινε να αιωρείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φαντασιακό.

Το 1928 απογοητευμένος από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας, προσβεβλημένος από τη σύφιλη, δυσαρεστημένος με τη δημοσιοϋπαλληλική του καριέρα και τη μονότονη επαρχιακή ζωή και πληγωμένος από τον έρωτά του για την επίσης ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του.

Στις 21 Ιουλίου 1928, και αφού την προηγουμένη είχε αποπειραθεί μάταια να αυτοκτονήσει βουτώντας στη θάλασσα, ο Κώστας Καρυωτάκης φύτευσε μία σφαίρα στην καρδιά του με ένα περίστροφο τύπου Pieper Bayard 9 χλστ. βάζοντας έτσι πρόωρο τέλος στη δυσβάσταχτη, όπως τη θεωρούσε, ζωή του και στερώντας από την ελληνική λογοτεχνία έναν σπουδαίο ποιητή και πεζογράφο.  

 Μοιραστείτε το άρθρο, με αυτόν τον τρόπο μας επιβραβεύετε.

Ακολουθήστε το newsplanet09.info στο Google News για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.

Fair Notice -Mε επιφύλαξη παντός νόμιμου δικαιώματος:Το newsplanet09 όπως και η σελίδα μας newsplanet09 στο facebook απαγορεύει ρητώς από 9/6/20 οποιαδήποτε επισήμανση ή χαρακτηρισμό των άρθρων του από μη αναγνωρισμένες από το Ελληνικό κράτος, αλλά και τους διεθνείς νόμους προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας άποψης και ιδεών από διαδικτυακές οργανώσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το Σύνταγμα & τους νόμους της χώρας μας, και τις οποίες δεν αναγνωρίζουμε.