Ο ΜΠΛΟΚΟΣ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ ,,,ΚΑΙ Η ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ

Ο ΜΠΛΟΚΟΣ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ ,,,ΚΑΙ Η ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ 

Η μέρα δεν ήθελε να ξημερώσει κρατούσε πολύ, την εσερνε η χτεσινή μέρα.
Ήταν 17 Αυγούστου και δεν έβγαινε ο ήλιος να γίνει 18   είχε  κολλήσει η ώρα, η ιστορία, οι άνθρωποι, όλοι έτρεχαν να δουν αν έμεινε κανένας, έστω βαριά τραυματίας κατά τύχη
από τα πολυβόλα της πλατείας ......
Τα νέα από το Χαϊδάρι ερχόντουσαν το πρωί της μαύρης 18 Αυγούστου άσχημα.
Είχαν μαζέψει σαν πασχαλινά πρόβατα στα καμιόνια το βράδυ
της 17 όσους απόμειναν άντρες από το στήσιμο και σκότωμα  στην πλατεία με την μάνδρα του εργοστασίου της κλωστουφαντουργίας ,,,,

Τους είχαν πάει στο Χαϊδάρι για αναγκαστική δουλειά στα γερμανικά εργοστάσια ,,,,,,
Ποια εργοστάσια, ποιος δρόμος, ποια δουλειά ...τίποτα 8000 άνδρες
Για έναν δρόμο με ελάχιστη επιστροφή, μια πόλη είχε μείνει να ψάχνει άντρες νεκρούς μέσα στο σωρό για ταυτοποίηση
ποιας χαροκαμένης οικογένειας είναι  το δενδρί της



Η κουκούλα πια έγινε ένα είδος μεταφυσικού κακού σε επόμενες  γενιές ένα είδος σαν μπαμπούλας ..
Έτσι έφερναν τα παιδιά των μετέπειτα τους κουκουλοφόρους δοσίλογους στο μπλόκο της Κοκκινιάς

17 Αυγούστου 1944.  Αίμα 315 πατριωτών η ιστορία της «Μάντρας».
 Ήταν χαράματα Παρασκευής. Πριν ακόμα διαλυθεί το σκοτάδι
 η Κοκκινιά βρέθηκε κυκλωμένη απ’ όλες τις μεριές.
 Γερμανοί και γερμανοτσολιάδες ρίχνονται με λύσσα να εκδικηθούν, στον αγώνα για τη ματαίωση της  αναγκαστικής επιστράτευσης που είχαν κάνει οι Γερμανοί τότε και τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων.

Μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρόμου που επιτείνονταν
 από τους αναρίθμητους πυροβολισμούς και τις εκρήξεις
 χειροβομβίδων και την απειλή της «επιτόπου επέλασης»
 μάζεψαν όλους τους άνδρες δεκατεσσάρων
 ως εξήντα ετών.

Σύνολο 20 χιλιάδες περίπου στην Πλατεία Οσίας Ξένης.
 Κι ύστερα άρχισαν τα ομαδικά βασανιστήρια,
ήταν καλοκαίρι και εκτός της πείνας τότε που ήταν μόνιμο
είχε προστεθεί και ο καυτός ήλιος σε μια πλατειτσα
στοιβαγμένα  πάνω από 20.000 άτομα να βαράει ο ήλιος
 και να καίει τα κορμιά με τα χείλη να αφρίζουν
για λίγο νεράκι, έστω μια στάλα.
Όποιος πήγαινε να ρίξει μια σταγόνα νερό τον πυροβολούσαν  επιτόπου
 Οι ταπεινώσεις και οι εκτελέσεις.

 Από τους συγκεντρωμένους στην Πλατεία οι μασκοφόροι
διάλεξαν πολλές δεκάδες παλικάρια που εκτελέστηκαν από τους ταγματασφαλίτες στη ματωμένη μάντρα, μπροστά στα μάτια των δικών τους.
Με ξυλοδαρμούς, κλοτσιές, χτυπήματα με τους υποκόπανους
των όπλων, με πρωταγωνιστή τον περιβόητο Πλυτζανόπουλο,
 οδηγήθηκαν εκτελέστηκαν στη «Μάντρα»
Άλλοι εκτελέστηκαν σε μια άλλη «μάντρα» στα Αρμένικα,
 40 κάηκαν στο «Σχιστό» και άλλοι δολοφονήθηκαν
 στους δρόμους και στα σπίτια τους.
Οκτώ χιλιάδες έκλεισαν στο Χαϊδάρι και απ’ αυτούς
 1.000 σύρθηκαν στα κάτεργα της Γερμανίας όμηροι,
 απ’ όπου πολλοί δε γύρισαν ποτέ.

Η κουκούλα της κουκούλας

Το Μάρτη του 1947 το Γ` Δικαστήριο δοσιλόγων
αθώωσε τους προδότες εγκληματίες Πλυτζανόπουλο
 και Σγούρο (πρωταγωνιστές της σφαγής)!
 Ο Πλυτζανόπουλος έγινε υποστράτηγος
του κυβερνητικού στρατού και ο ανεψιός
 του έγινε δήμαρχος Κοκκινιάς απ’ τη Χούντα.

Στην απολογία του στο Β` Δικαστήριο δοσιλόγων
 ο Ν. Μπουραντάς είπε κυνικά:
«Εγώ τρώγω ένα ξεροκόμματο βουτηγμένο στο αίμα!
Αλλά ρέει στις φλέβες μου άφθονο ελληνικό αίμα».
Αναφερόμενος στο Μπλόκο της Κοκκινιάς
 ο ίδιος είπε ότι πήγε με το μηχανοκίνητο
και την ξεκαθάρισε και «διευκόλυνε το έργο
της Ειδικής και των Ταγμάτων που πήγαν την άλλη μέρα»…

Σηματωρός