Το «Σαββατόβραδο» και η λογοκρισία

Πολιτεία - Καζαντζίδης 

Το τραγούδι «Σαββατόβραδο» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Τάσου Λειβαδίτη, από τον κύκλο τραγουδιών «Πολιτεία», ( Βράχο-βράχο τον καημό μου, Σαββατόβραδο, Έχω μια αγάπη, Το παράπονο, Ο μετανάστης, Καημός) το γνωρίζουν οι περισσότεροι.

Ένα τραγούδι, που γράφτηκε στα 1961 και τυγχάνει καθολικής αποδοχής. Υπάρχει μια γλαφυρή ιστορία σχετική με το τραγούδι αυτό, που καταδεικνύει το βαθμό στον οποίο λογοκρίθηκαν πολλά τραγούδια της δεκαετίας του 60 και όχι μόνο.

Αφηγείται ο Μίκης Θεοδωράκης:

«Μια μέρα μου λέει ο Λαμπρόπουλος – τότε διευθυντής της Κολούμπια –“Ξέρεις, ο ταγματάρχης που βάζει τους δίσκους θέλει να σε γνωρίσει”. Πήγαμε στο σταθμό των ενόπλων δυνάμεων, που ήταν σε ένα κήπο μια παράγκα, όπου στεγαζόταν το στούντιο. Από εκεί βγήκε ο ταγματάρχης, ο οποίος μόλις με είδε χάρηκε αφού έπαιζε μουσική δική μου. Καθίσαμε και κουβεντιάζαμε. Αρχίζει να παίζει το «Σαββατόβραδο». “Μια στιγμή”, μου λέει, “πρέπει να πάω μέσα”. Και την ώρα που έλεγε ο Καζαντζίδης «…τις κοπελιές», παπ, το σήκωνε και το ξανάβαζε. “Τι κάνετε;”, λέω. Μου απαντάει ο ταγματάρχης, “Λογοκρίνω το τραγούδι, γιατί το βάζουμε μεν, αλλά βγάζουμε αυτό το «Φτωχοπλυσταριό»..”. Έκπληκτος τον ξαναρωτάω, γιατί δε μπορεί να περάσει. “Κρίναμε”, λέει αυτός, “ότι αυτό είναι δυσφημιστικό”. Οπότε του λέω κι εγώ : “ Μπορούσα να το αλλάξω, να βάλω “Πλούσιο μπιντέ”, ήταν πολύ απλό για μένα. Δε μου το λέγατε αυτό από πριν, για να το κάνω;”. Τέτοια πράγματα γίνονταν.».

 stelioskazantzidis.blogspot.com

Σαββατόβραδο

Μοσχοβολούν οι γειτονιές

βασιλικό κι ασβέστη,

παίζουν τον έρωτα κρυφά

στις μάντρες τα παιδιά.

Σαββάτο βράδυ μου έμορφο

ίδιο Χριστός Ανέστη,

ένα τραγούδι του Τσιτσάνη

κλαίει κάπου μακριά.

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο

τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,

από Δευτέρα πάλι

πίκρα και σκοτάδι.

Αχ, να `ταν η ζωή μας

Σαββατόβραδο

κι ο Χάρος να `ρχονταν

μια Κυριακή το βράδυ.

Οι άντρες σχολάν’ απ’ τη δουλειά

και το βαρύ καημό τους

να θάψουν κατεβαίνουνε

στο υπόγειο καπηλειό.

Και το φεγγάρι ντύνει, λες,

με τ’ άσπρο νυφικό του

τις κοπελιές που πλένονται

στο φτωχοπλυσταριό.

Πάει κι απόψε τ’ όμορφο

τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,