Θάνατος στην ευθανασία

Από τον Steve Forbes
Το 2002 το Βέλγιο νομιμοποίησε την αποτρόπαια πράξη της ευθανασίας, όπου γιατροί και νοσοκόμες αφαιρούν τη ζωή ασθενών με την υποτιθέμενη συγκατάθεσή τους. Η Ολλανδία είχε κάνει το ίδιο έναν χρόνο νωρίτερα. Η μέθοδος αυτή, που θυμίζει τις πρακτικές της Ναζιστικής Γερμανίας πριν από τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των ατόμων με νοητική υστέρηση ή με πολύ σοβαρές αναπηρίες, σήμερα δεν χρησιμοποιείται στο όνομα της ιδέας του Χίτλερ περί "εξαγνισμού της φυλής", αλλά ως ένας "ανθρώπινος" τρόπος αντιμετώπισης εκείνων που υποφέρουν από ανίατες ασθένειες.
Χιλιάδες ασθενείς έχουν θανατωθεί από όταν η Ολλανδία και το Βέλγιο θέσπισαν αυτούς τους ηθικά απαράδεκτους νόμους. Το Βέλγιο επιτρέπει τώρα την ευθανασία ακόμη και σε παιδιά, αναγνωρίζοντας πρόσφατα ότι μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου 2016 και της 31ης Δεκεμβρίου 2017, δύο παιδιά ηλικίας 9 και 11, τα οποία είχαν προσβληθεί από όγκο εγκεφάλου και κυστική ίνωση αντίστοιχα και ένας 17χρονος, που είχε μυϊκή δυστροφία Duchenne, θανατώθηκαν. Όσοι κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις, είπαν ότι τα ίδια τα παιδιά και οι γονείς τους είχαν δώσει τη συγκατάθεσή τους. Θεέ μου! Είναι δυνατόν οι νέοι να λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις;
Στην Ολλανδία έχουν ξεσπάσει σκάνδαλα, στα οποία θανατηφόρες ενέσεις χορηγήθηκαν σε ασθενείς χωρίς εκείνοι να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, προκειμένου να ελευθερωθούν "πολύτιμες" νοσοκομειακές κλίνες. Η συλλογιστική ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα πέθαιναν ούτως ή άλλως και σύντομα. Στο Βέλγιο, βάσει ενός δημοσιεύματος, ένα μέλος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής για τον Έλεγχο και την Αξιολόγηση της Ευθανασίας παραιτήθηκε πέρυσι "σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ανεξέλεγκτες δολοφονίες ασθενών με άνοια".
Αυτό που παρατηρούμε εδώ είναι μια άσχημη και ολισθηρή παρακμή. Αντί να εργαστούν για να ανακουφίσουν την ταλαιπωρία των ασθενών και να καινοτομήσουν στους τρόπους με τους οποίους θα το καταφέρουν αυτό, απλώς "τους βγάζουμε από τη δυστυχία τους", όπως τα κατοικίδια ζώα.
Το φρικτό αυτό φαινόμενο δεν απαντάται μόνο στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Στον Καναδά, ένας άνδρας με χρόνιο νόσημα μήνυσε την κυβέρνηση επειδή το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου προσπάθησε παράνομα να τον εξαναγκάσει να καταφύγει στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία για να εξοικονομήσει χρήματα. "Γιατί να με αναγκάσουν να δώσω τέλος στη ζωή μου;" ρώτησε ο ενάγων.
Είναι άλλο πράγμα να δηλώνουν οι άνθρωποι εγγράφως όταν είναι υγιείς και έχουν σώας τας φρένας πως δεν χρειάζεται να γίνουν "ηρωικές" πράξεις και πως το ιατρικό προσωπικό πρέπει "να αφήσει τη φύση να κάνει τη δουλειά της" και άλλο πράγμα το προσωπικό να σκοτώνει στην πραγματικότητα ασθενείς, όπως συμβαίνει στο Βέλγιο, την Ολλανδία και αλλού.
Οι έρευνες δείχνουν ότι πολλά θύματα ευθανασίας και υποβοηθούμενης αυτοκτονίας πάσχουν από κατάθλιψη. Θα πρέπει να λαμβάνουν θεραπεία, όχι να εγκαταλείπονται. Όσο για τη σωματική ταλαιπωρία, οι δυνατότητες της σύγχρονης ιατρικής οριακά μας επιτρέπουν να διαχειριστούμε αποτελεσματικά τον πόνο με παλαιότερα, δοκιμασμένα φάρμακα, αλλά και με νεότερα και καλύτερα σκευάσματα.
Είναι αλήθεια ότι στις ΗΠΑ βιώνουμε μια σοβαρή κρίση θανάτων από τη χρήση οπιοειδών. Παρόλα αυτά, η απάντηση δεν πρέπει να είναι οι "εκπτώσεις" στη διαχείριση του πόνου αλλά η προσπάθεια για μείωση και τελικά εξάλειψη των καταχρήσεων.
Ο πειρασμός να χρησιμοποιείται η ευθανασία ως λύση θα εντείνεται καθώς οι πληθυσμοί θα γερνούν και οι απεγνωσμένες για ρευστότητα κυβερνήσεις και ασφαλιστικές εταιρείες θα αναζητούν τρόπους να μειώσουν τα διογκούμενα κόστη υγειονομικής περίθαλψης. Θα πρέπει να είναι αξίωμα ότι η ζωή είναι ιερή, ανεξαρτήτως της σχέσης μας με τη θρησκεία.
Τον τελευταίο καιρό έχουμε δει τεράστια ιατρική πρόοδο που όχι μόνο παρατείνει τη ζωή αλλά επίσης βελτιώνει την ποιότητα της καθώς γερνάμε. Η απάντηση στο αυξανόμενο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης είναι η δημιουργία πραγματικά ελεύθερων αγορών, οι οποίες ξέρουν να μετατρέπουν τη σπανιότητα σε αφθονία. Όμως στον τομέα της υγείας, ορθώνονται εμπόδια στο δρόμο των ελεύθερων αγορών. Αυτός που εξακολουθεί να κυριαρχεί είναι τα τρίτα μέρη, κυρίως οι κυβερνήσεις και οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις –όχι οι ασθενείς. Αυτό αρχίζει να αλλάζει στις ΗΠΑ. Η επιτάχυνση αυτού του μετασχηματισμού θα πρέπει να είναι ο επείγων στόχος, αντί να βουτάμε στο λάκκο της ευθανασίας και της "υποβοηθούμενης θανάτωσης".
Ηθικά και ρεαλιστικά, τέτοιες πρακτικές δεν έχουν θέση σε μια πραγματικά πολιτισμένη και ανθρώπινη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΝΙΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια

Εικόνες θέματος από enot-poloskun. Από το Blogger.