Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΜΕ ΑΡΧΕΣ

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΜΕ ΑΡΧΕΣ

Aναδημοσίευση από το 

http://www.apodytiriakias.gr/koultoura/2016/12/08/o-megalos-anarhikos-me-arhes.aspx

Κομουνιστής. Όχι κάποιο τσογλάνι που, χωρίς να γνωρίζει γιατί, βρέθηκε στο κομουνιστικό κόμμα και με την πρώτη ευκαιρία ξέχασαν, κι αυτός και το κόμμα του, τα πιστεύω τους. Αυτό συνήθως συμβαίνει. Ο οργανωμένος κομουνιστής, μάλλον αυτός που θαρρεί ότι είναι κομουνιστής και στρατεύεται στο κόμμα, συνήθως, συνηθέστατα εξελίσσεται σε τυχοδιώκτη και σε επαγγελματία της πλάκας ιστορία επαναστάτη. Κι όταν γίνει εξουσία, τότε είναι χειρότερος, αηδιαστικότερος από τον δεξιό.

Κομουνιστής και αναρχικός, ο αριστοκρατικής καταγωγής Κροπότκιν, από τις πιο ευγενικές φυσιογνωμίες της παγκόσμιας Ιστορίας της πολιτικής δράσης. Αναρχοκομουνιστής ιδεολόγος και πάνω σε αρχές και επιστημονική βάση. Αρνούνταν την ατομική ιδιοκτησία ο γιος του πρίγκηπα Κροπότκιν, μεγαλοτσιφλικά με 1.200 δούλους. Οραματιζόταν κομουνισμό χωρίς κράτος. Με εθελοντική εργασία, με αυτοοργάνωση. Με αλληλοβοήθεια. Ο καθένας να παίρνει ό,τι είχε ανάγκη από τις αποθήκες της αναρχοκομουνιστικής κοινότητας.

Φυσιογνωμία ο Πιότρ Αλεξέγεβιτς Κροπότκιν που γεννήθηκε το 1842 και πέθανε 9 Δεκεμβρίου  το 1921. Επαναστάτης μέχρι θάνατο, με αναρχική και αταξικής κοινωνίας σκέψη μακριά από την προσωπική του κονόμα. Αντικαπιταλιστής. Υποστήριζε ότι ο καπιταλισμός προκαλεί φτώχεια, και την ανισότητα στους ανθρώπους.

Στα 14 χρόνια του ο πατέρας του τον έβαλε στη στρατιωτική σχολή της Πετρούπολης, για τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών που προορίζονται να κάνουν καριέρα στον τσαρικό στρατό. Μετατέθηκε ως αξιωματικός στη Σιβηρία, αλλά εκεί ο Πιότρ μελετούσε φιλοσοφία, διάβαζε βιβλία διανοουμένων Ευρωπαίων, και τελικά αποφάσισε να παραιτηθεί από το στρατό. Δήλωσε αναρχικός και ο πατέρας του τον αποκλήρωσε.

Ασχολήθηκε με τη ζωολογία και τη γεωγραφία ο Πιότρ Κροπότκιν, στόχος τον καθεστώτος λόγω των ανατρεπτικών του ιδεών. Φυλακίστηκε. Δραπέτευσε, έκανε 30 χρόνια στην Αγγλία, εξόριστος. Επέστρεψε στην πατρίδα το 1917 με το τέλος του τσαρισμού και την Οκτωβριανή επανάσταση. Του πρότειναν να γίνει υπουργός παιδείας. Τρόμαξε από την κομουνιστική συμπεριφορά των Ρώσων μπολσεβίκων. «Τι δουλειά, τι σχέση εγώ μ’ αυτούς» σκέφθηκε κι αρνήθηκε κάθε συμπόρευση με τους σημαδεμένης τράπουλας χαρτοκλέφτες της εξουσίας και επαναστάτες του Λένιν.