Ερινύες 71 χρόνων κυνηγούν την Ανθρωπότητα




ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 6/8/2022

Ερινύες 71 χρόνων κυνηγούν την Ανθρωπότητα
Του αείμνηστου  Κώστα Μπετινάκη
2019


«Θα γράψω τη λέξη ΕΙΡΗΝΗ στα φτερά σου για να πετάξεις πάνω απ' όλον τον κόσμο»...


Έτσι έλεγε για τους χάρτινους γερανούς που έφτιαχνε στο κρεβάτι του νοσοκομείου η μικρή Σαντάκο Σαζάκι, πριν πεθάνει από λευχαιμία... Ήταν ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα που έχασαν τη ζωή τους, πολύ μετά τον βομβαρδισμό που σήμανε την αρχή του τέλους για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο...

Προπάντων, να θυμόμαστε τη Χιροσίμα, όχι για το παρελθόν αλλά για το μέλλον. Ώστε το τραγικό εκείνο παρελθόν της, ουδέποτε να γίνει μέλλον μας...​
Τα θύματα του αμερικανικού εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας, όπως έχουν χαρακτηριστεί οι βομβαρδισμοί σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, υπολογίζονται ότι μέχρι το 1950 είχαν φτάσει τα 300.000, εξαιτίας και της πυρηνικής ακτινοβολίας που κατέκλυσε τα πάντα στις πληγείσες περιοχές. Για τον περισσότερο κόσμο η 6η Αυγούστου, η ημέρα της Χιροσίμα, δεν σημαίνει πια κάτι. Έχουν περάσει 71 ολόκληρα χρόνια…

Η ημέρα εκείνη που όλοι μας θα πρέπει να αναλογιζόμαστε το τι θα ακολουθήσει από τον επαπειλούμενο πυρηνικό όλεθρο, υπάρχει για να θυμίζει την αξία του να ακούμε τους ήχους των πουλιών, του γάργαρου νερού και να σκεφτόμαστε ποιοι είμαστε και τι επιδιώκουμε. Προπάντων, να θυμόμαστε τη Χιροσίμα, όχι για το παρελθόν αλλά για το μέλλον. Ώστε το τραγικό εκείνο παρελθόν της, ουδέποτε να γίνει μέλλον μας. Έχουν περάσει 71 χρόνια πια, από τότε που, έπειτα από δύο πυρηνικές εκρήξεις στις 6 και 9 Αυγούστου, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες Ιάπωνες, η Ανθρωπότητα έμαθε να ζει με την απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος.
Το μοναδικό κτήριο που απέμεινε όρθιο να θυμίζει μια από τις φρικτότερες στιγμές στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.
Το μοναδικό κτήριο που απέμεινε όρθιο να θυμίζει μια από τις φρικτότερες στιγμές στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.

Τα δύο «μανιτάρια» που ξεπήδησαν από τις εκρήξεις οι οποίες είχαν προκαλέσει θερμοκρασία 330.000 βαθμών Κελσίου και εξαφάνισαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, μοιάζουν τόσο μακρινά, ιδιαίτερα μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά, καθώς περνούν τα χρόνια, ο κόσμος όλο και λιγότερο θυμάται τα αθώα εκείνα θύματα, που ωστόσο αποτέλεσαν το ακριβό τίμημα για να τερματιστεί ένας ακόμα αιματηρός πόλεμος.

Το 1945, υπήρχαν εκείνες οι δύο βόμβες. Σήμερα, υπάρχουν πλέον των 35.000, με την ισχύ τους να ξεπερνά 700.000 φορές την πρώτη αμερικανική ατομική βόμβα (κωδική ονομασία «Little Boy») με την οποία εκείνοι οι διεστραμμένοι είχαν διατάξει να βομβαρδιστεί η Χιροσίμα, Και δεν τους είχε φθάσει η πρώτη. Διέταξαν να βομβαρδιστεί και το Ναγκασάκι. Για να δοκιμαστεί -μετά το ουράνιο- και το πλουτώνιο ως πυρηνικό καύσιμο.

Η πυρηνική απειλή παραμένει

Παρά τις προσπάθειες για πυρηνικό αφοπλισμό, το 95% από τις βόμβες αυτές παραμένουν στο οπλοστάσιο ΗΠΑ και Ρωσίας. Το υπόλοιπο 5% βρίσκεται στην Κίνα, τη Βρετανία και τη Γαλλία. Το Ισραήλ αρνείται να αποκαλύψει τις πυρηνικές του δυνατότητες, ενώ υπάρχουν πληροφορίες πως διαθέτει 250 πυρηνικές κεφαλές. Η Ινδία και το Πακιστάν, που εδώ και μερικά χρόνια διαθέτουν πυρηνικά όπλα, απειλούν κιόλας να τα χρησιμοποιήσουν σε μια πολύ πιθανή μεταξύ τους πολεμική σύγκρουση.

Οι νικητές, είναι πάντοτε εκείνοι που δικάζουν. Έτσι έγινε και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουδείς διανοήθηκε να καθίσει στο σκαμνί της Νυρεμβέργης και εκείνους που έδωσαν την εντολή για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι με ατομικές βόμβες​Η πρόσφατη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αποτελεί ένδειξη του μονομερούς ενδιαφέροντος -για γεωπολιτικούς αποκλειστικά λόγους- να περιοριστούν τα πυρηνικά όπλα. Ποιος θυμάται όμως τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι; Ποιος τολμά να αναφέρεται στα αποτρόπαια εκείνα γεγονότα ως εγκλήματα εναντίον της Ανθρωπότητας; Οι νικητές, είναι πάντοτε εκείνοι που δικάζουν. Έτσι έγινε και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουδείς διανοήθηκε να καθίσει στο σκαμνί της Νυρεμβέργης και εκείνους που έδωσαν την εντολή για τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι με ατομικές βόμβες. Παρόλο που έχουν περάσει ήδη 71 χρόνια, η ανθρωπότητα εξακολουθεί να συνυπάρχει με τα πυρηνικά όπλα.

Στη Χιροσίμα υπολογίζεται πως περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα της έκρηξης. Κάπου 13 τετραγωνικά χιλιόμετρα της πόλης ισοπεδώθηκαν. Έως τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, τουλάχιστον άλλοι 70.000 άνθρωποι πέθαναν από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας και των τραυμάτων τους…

Τρεις ημέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, οι Αμερικανοί βομβάρδισαν με βόμβα «Α» και το Ναγκασάκι. Και σε αυτήν την ιαπωνική πόλη σκοτώθηκαν ή πέθαναν από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας άλλοι 70.000 άνθρωποι. Από το 1945 έως σήμερα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι των δύο πόλεων ή απόγονοί τους υποφέρουν ή πεθαίνουν από τις επιπτώσεις εκείνων των φρικτών βομβαρδισμών.


Οι παραχαράκτες της ιστορίας και η αναγκαιότητα που έγινε επιλογή

Μην λένε ψέματα οι παραχαράκτες της ιστορίας. Η Ιαπωνία ήταν έτοιμη να παραδοθεί. Τα περί 1 εκατ. πιθανόν απωλειών στις τάξεις των συμμαχικών στρατευμάτων σε περίπτωση απόβασης στην ασιατική χώρα έχουν αμφισβητηθεί πολλάκις από τους ιστορικούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Για αυτόν τον λόγο ο φριχτός βομβαρδισμός επισπεύσθηκε από τη μικρή ομάδα που κυβερνούσε τότε τις ΗΠΑ. Χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε προειδοποίηση ώστε να αποφευχθεί η σφαγή των αθώων. Πήραν την απόφαση και την εκτέλεσαν, προκαλώντας τη χειρότερη τρομοκρατική ενέργεια στην ιστορία της Ανθρωπότητας.

Ο Χάρι Τρούμαν
Ο Χάρι Τρούμαν
Το τεύχος του βρετανικού περιοδικού «New Scientist» της 21ης Ιουλίου 2008 αποκαλύπτει με στοιχεία πως «η αμερικανική απόφαση να πέσουν οι βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δεν είχε ως στόχο τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, αλλά να δώσει το έναυσμα στον Ψυχρό Πόλεμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης». Όπως γράφει ο PeterKuznick, διευθυντής του «Ινστιτούτου Πυρηνικών Μελετών» στο «American University» της Ουάσιγκτον, «ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, με την απόφασή του να ρίξει τη βόμβα Α, στις δύο αυτές ιαπωνικές πόλεις, δεν κατέστη απλώς εγκληματίας πολέμου, αλλά εγκλημάτησε εναντίον της Ανθρωπότητας».

Μαζί με τον MarkSelden, ιστορικό του Πανεπιστημίου Cornell της Νέας Υόρκης, μελέτησαν τα διπλωματικά αρχεία των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ και της Ιαπωνίας, για να διαπιστώσουν πως τρεις ημέρες πριν από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα είχε διαπιστωθεί πως «το Τόκιο έψαχνε να βρει πρόσχημα για να κλείσει ειρήνη». Τότε οι πολιτικοί σύμβουλοί του Χάρι Τρούμαν αλλά και οι στρατιωτικοί επιτελείς του είπαν πως «δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιήσουν τη βόμβα Α». Κι όμως οι Αμερικανοί έριξαν τις βόμβες.

«Έπρεπε να εντυπωσιαστούν οι Σοβιετικοί. Αυτό ήταν σημαντικότερο από τον τερματισμό του πολέμου» γράφει ο Σέλντον στο περιοδικό.


Ιάπωνες σε ρόλο... πειραματόζωου

Παρόλο που όσοι μέχρι τώρα έχουν προσπαθήσει να αποκαλύψουν την ωμή αλήθεια για την προσωπικότητα του Τρούμαν δέχονταν τις επιθέσεις των -ελεγχόμενων από τις πολυεθνικές- ΜΜΕ, γεγονός είναι πως ακόμα και ο στρατηγός των συμμάχων και μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ είχε δηλώσει ξεκάθαρα σε συνέντευξή του στο Newsweek, το 1963: «Οι Ιάπωνες ήταν έτοιμοι να παραδοθούν και δεν ήταν αναγκαίο να τους πλήξουμε με εκείνο το απαίσιο πράγμα».
Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ
Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ

Επίσης, ο επιτελάρχης του Τρούμαν, ναύαρχος Γουίλιαμ Λήχυ, στα απομνημονεύματά του γράφει: «…η χρήση του βάρβαρου όπλου στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δεν έδωσε ουσιαστική βοήθεια στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας (!!!). Οι Ιάπωνες είχαν ήδη ηττηθεί και ήταν έτοιμοι να παραδοθούν».

O ταξίαρχος Κάρτερ Κλαρκ, επικεφαλής της στρατιωτικής αντικατασκοπίας που είχε αναλάβει την παρακολούθηση των ιαπωνικών τηλεγραφημάτων για τον πρόεδρο Τρούμαν, και οι σύμβουλοί του, σχολίασαν το γεγονός:
«…βομβαρδίσαμε όταν δεν χρειαζόταν πια, και το γνωρίζαμε πως δεν χρειαζόταν, κι εκείνοι το γνώριζαν πως γνωρίζαμε, πως δεν χρειαζόταν να γίνει, αλλά τους χρησιμοποιήσαμε ως πειραματόζωα για δύο ατομικές βόμβες».

Το μόνο που έχει δημοσιευτεί απ’ όλες αυτές τις ομολογίες, στα λεγόμενα «Μέσα του συρμού», ήταν μια ομολογία του Ντ. Αϊζενχάουερ πριν από αρκετές δεκάδες χρόνια, στην επέτειο της Χιροσίμα, στη βρετανική εφημερίδα Independent:

«Μεθυσμένοι από το λουτρό αίματος στις δύο ιαπωνικές πόλεις οι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον σχεδίασαν και απείλησαν τη χρήση πυρηνικών όπλων τουλάχιστον σε είκοσι περιπτώσεις, στις δεκαετίες 1950-1960. Σταμάτησαν, μόνο όταν η Σοβιετική Ένωση εξασφάλισε την ισορροπία του τρόμου, παράγοντας ικανοποιητικό αριθμό πυρηνικών πυραύλων».

Τι κάνει η πλύση εγκεφάλου τόσων χρόνων με την τηλεοπτική προπαγάνδα… Η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, είναι μουγκή και κουφή ταυτόχρονα. Και θυμίζει τους τρεις πίθηκους «Βλέπε, άκου, σώπα». Τη δικαιοσύνη επιβάλλουν αυτοί που ελέγχουν την ενημέρωση. Οι βαρόνοι των «Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης». Που έχουν περάσει γραμμή πως όλα τα άλλα είναι θεωρίες συνωμοσίας…


Η θέση της αμερικανικής κοινής γνώμης - Τι πιστεύουν σήμερα

Έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ και μετέδωσε το Associated Press (4 Αυγούστου 2009) έδειξε πως η πλειοψηφία των Αμερικανών ακόμα και σήμερα πιστεύει ότι καλά έκανε ο Τρούμαν και διέταξε τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πλειοψηφία των Αμερικανών ακόμα και σήμερα πιστεύει ότι καλά έκανε ο Τρούμαν και διέταξε τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι​
Οι υποστηρικτές της ιδέας, ήταν λιγότεροι όμως, ανάμεσα στους ψηφοφόρους του Δημοκρατικού κόμματος, τις γυναίκες, τους νεότερους ψηφοφόρους και τους ψηφοφόρους που ανήκουν στις μειονότητες των ΗΠΑ (Αφροαμερικανοί και Ισπανόφωνοι).

Δημοσκόπηση που είχε γίνει πριν από τρία χρόνια, με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου «Quinnipiac» του Νιου Χέβεν στο Κονέτικατ, έδειξε πως 61% από τους 2.400 που ερωτήθηκαν πιστεύει ότι «καλά έκαναν οι ΗΠΑ και βομβάρδισαν τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι…».


Ναρίσκιν: «Οι ΗΠΑ καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη των λαών με τον πυρηνικό όλεθρο στη Χιροσίμα»

Οι μνήμες από τις αμερικανικές ατομικές βόμβες που σκόρπισαν θάνατο και όλεθρο στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το 1945, δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις μνήμες για τα φρικιαστικά εγκλήματα των Ναζί.

Όπως είχε δηλώσει πέρυσι σε ομιλία του ο πρόεδρος της ρωσικής Δούμας Σεργκέι Ναρίσκιν, με αφορμή την επέτειο των 70 ετών από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας σε αμάχους στην Ιαπωνία, «η ψευδαίσθηση της ατιμωρησίας μπορεί να οδηγήσει την Ανθρωπότητα σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, με βαριές συνέπειες».
Ο Σεργκέι Ναρίσκιν

Ο Σεργκέι Ναρίσκιν
«Δυστυχώς, στον σημερινό κόσμο κυριαρχούν ισχυρές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να σβήσουν από την ιστορία τις τραγικές “λεπτομέρειες” των επιθέσεων με ατομικές βόμβες και τα φοβερά αποτελέσματά τους, καθώς και την υπενθύμιση του ποιος διέπραξε αυτά τα εγκλήματα» τόνισε ο Ναρίσκιν, κατά τη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO), η οποία ήταν αφιερωμένη στην 70η επέτειο των ατομικών βομβαρδισμών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.

«Το στοίχημα της Δύσης στις εκάστοτε μονομερείς στρατιωτικές ενέργειες και το ότι αγνοεί τις ζωές των ανθρώπων έχουν ήδη οδηγήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία… Τώρα σε αυτήν τη θλιβερή λίστα προστίθεται και η -εως χθες- ειρηνική Ουκρανία»...


 Κώστα Μπετινάκη  
zoygla,gr

Δεν υπάρχουν σχόλια

Εικόνες θέματος από enot-poloskun. Από το Blogger.